ку́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ку́р |
| Р. |
ку́ру |
| Д. |
ку́ру |
| В. |
ку́р |
| Т. |
ку́рам |
| М. |
ку́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кур / попа́л как кур во́ щи тра́піў як лісі́ца ў саладу́ху.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Кур 1 ’певень’ (Федар., Шн.). Укр. кур, рус. кур% ст.-слав. коуръ, балг. кур, славен. /гиг, польск. kur, чэш. koury славац. kur, в.-луж. /гиг, н.-луж. /гиг ’тс’. Прасл. кигъ традыцыйна звязваецца з анаматапаэтычнымі дзеясловамі з агульным значэннем ’крычаць’. Фактычная адсутнасць паралелей у балтыйскіх мовах сведчыць на карысць гіпотэзы аб славянскай інавацыі або іншамоўнага пранікнення (параўн. Фасмер, 2, 422). Балт. назва курыцы (літ. višta, лат. vista), паводле Эндзеліна (Мюленбах-Эндзелін, 4, 300), узыходзіць да індаеўрапейскай назвы дома або роду (ст.-інд. viś ’дом’). Гэта значыць, курыца — «хатняя птушка». Тую ж семантыку можна разгледзець у прасл. kun ’певень’ ад *kun ’род, дом’, параўн. курва (гл.).
Кур 2 ’пыл’ (Гарэц.), ’копаць, сажа’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. курыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
перашчу́паць сов. (кур) перещу́пать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчу́паць несов. (кур) щу́пать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лангша́н м. (порода кур) лангша́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лего́рн м. (порода кур) легго́рн
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лангша́н (порода кур) лангша́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
легго́рн (порода кур) лего́рн, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)