купры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. купры́т
Р. купры́ту
Д. купры́ту
В. купры́т
Т. купры́там
М. купры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

купры́т, -ту м., мин. купри́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купрыт

т. 9, с. 38

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

купры́т

(ад лац. cuprum = медзь)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чырвонага колеру; медная руда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

купри́т мин. купры́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)