купры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. купры́т
Р. купры́ту
Д. купры́ту
В. купры́т
Т. купры́там
М. купры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

купры́т, -ту м., мин. купри́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купри́т мин. купры́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)