купе́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. купе́цкі купе́цкая купе́цкае купе́цкія
Р. купе́цкага купе́цкай
купе́цкае		 купе́цкага купе́цкіх
Д. купе́цкаму купе́цкай купе́цкаму купе́цкім
В. купе́цкі (неадуш.)
купе́цкага (адуш.)		 купе́цкую купе́цкае купе́цкія (неадуш.)
купе́цкіх (адуш.)
Т. купе́цкім купе́цкай
купе́цкаю		 купе́цкім купе́цкімі
М. купе́цкім купе́цкай купе́цкім купе́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

купе́цкі купе́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купе́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да купца (у 1 знач.), купецтва, належыць ім. Купецкі тавар. Купецкія караблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУ́ПЕЦКІ (Kupezky) Ян [1667, Прага (?), або Пезінак каля г. Браціслава — 16.7.1740], чэшскі жывапісец-партрэтыст; прадстаўнік барока. У 1684—87 вучыўся ў Вене ў Б.Клаўса. З 1687 працаваў у Рыме, Венецыі, Балонні, Фларэнцыі, Мантуі. Зазнаў уплыў Г.Рэні. З 1709 у Вене, прыдворны мастак, дзе паводле густу заказчыкаў арыентаваўся на парадныя партрэты Г.Рыго і Н.Ларжыльера, але захоўваў псіхалагізм вобраза (партрэт К.Бруні, 1709; партрэт мужчыны, 1700; «Аўтапартрэт», 1711, і інш.). У 1712 у Карлавых Варах выканаў партрэт Пятра I. Пасля 1723 у Нюрнбергу, пад уплывам паўн. майстроў у сваіх працах імкнуўся спасцігнуць унутр. жыццё чалавека (партрэт М.Крэйсінгера, каля 1730; «Аўтапартрэт з сынам», 1728—29, і інш.).

Я.Ф.Шунейка.

Я.Купецкі. Партрэт мужчыны. 1700.

т. 9, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

купе́цкі Káufmanns-, káufmännisch;

купе́цкае сасло́ўе [купе́цкі стан] гіст. Káufmannsstand m -(e)s, -stände

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Купецкі двор 4/176

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Купецкі Я. 11/273

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.

К. першай гільдыі.

2. Пакупнік (разм.).

Знайсці купца на тавар.

|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).

|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).

|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).

|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

купе́ческий купе́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kupiecki

купецкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)