Кульба́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кульба́кі
Р. Кульба́к
Кульба́каў
Д. Кульба́кам
В. Кульба́кі
Т. Кульба́камі
М. Кульба́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кульбакі (радовішча пяску для сілікатнай цэглы, Гродзенскі ц-н) 4/22

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кульба́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кульба́ка кульба́кі
Р. кульба́кі кульба́к
Д. кульба́цы кульба́кам
В. кульба́ку кульба́кі
Т. кульба́кай
кульба́каю		 кульба́камі
М. кульба́цы кульба́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)