куба́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
куба́р |
куба́ры |
| Р. |
куба́ра |
куба́раў |
| Д. |
куба́ру |
куба́рам |
| В. |
куба́р |
куба́ры |
| Т. |
куба́рам |
куба́рамі |
| М. |
куба́ры |
куба́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Куба́р 1 ’плеценая невялікая карзінка’ (Сцяшк. Сл., Нар. лекс., Сл. паўн.-зах.). Параўн. кубар 2. Тут наглядаецца семантычная сувязь назваў глінянай пасуды і пляцення. Гл. Трубачоў, Ремесл. терм., 244.
Куба́р 2 ’гліняны збан’ (Касп.). Да кубар 1 (гл.) і куб 2.
Куба́р 3 ’хабар’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Яруш.). Да кубар 2. Паралелізм у значэннях ’збан’ і ’хабар’ відавочны таксама ў іншых прыкладах. Параўн. польск. kuban ’хабар’ і рус. кубан ’збан’. У кубар не выключана кантамінацыя *кубан і хабар. Гл. Слаўскі, 3, 294.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Куба́рка ’коўш’ (Жд. 3), ’скрыначка для дробязных рэчаў’ (Сцяшк., З нар. сл.). Да кубар 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́барам ’імкліва, кулем’ (Сцяшк. Сл.). Да *кубар ’ваўчок’. Параўн. рус. кубарь ’тс’ і кубарем ’кулём’ (Фасмер, 2, 395).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Куба́рыкі ’панікніца, Geum rivale L.’ (Касп.). Да кубар 1. Параўн. сінанімічную назву панікніцы: кубачкі, гарлачоўка (< гарлач ’збан’) (Кіс., 59).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кубаркі́ ’зараснікі бабоўніку або капытніку’ (Яшк.). Назва расліны бабоўнік адпавядае форме яе плода (каробачка) (БелСЭ, 2, 38). Гл. кубар 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)