крэдыто́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба або ўстанова, якія даюць грошы або тавары ў крэдыт.

|| прым. крэдыто́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэдыто́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крэдыто́р крэдыто́ры
Р. крэдыто́ра крэдыто́раў
Д. крэдыто́ру крэдыто́рам
В. крэдыто́ра крэдыто́раў
Т. крэдыто́рам крэдыто́рамі
М. крэдыто́ру крэдыто́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крэдыто́р м. кредито́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэдыто́р, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якія даюць у крэдыт грошы або тавары.

[Лац. creditor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крэдытор 3/217; 4/347; 6/158

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крэдыто́р

т. 8, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэдыто́р м. эк. Gläubiger m -s, -; Kredítgeber m -s, -, Géldgeber m -s, -, Kréditor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крэдыто́р

(лац. creditor)

асоба або ўстанова, якія даюць у крэдыт грошы або тавары (параўн. дэбітор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крэдыто́р

(лац. creditor)

асоба або ўстанова, якія даюць у крэдыт грошы або тавары (параўн. дэбітор).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

creditor [ˈkredɪtə] n. крэдыто́р;

a mortgage creditor іпатэ́чны крэдыто́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)