крича́щий

1. прич. які́ (што) крычы́ць;

2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;

крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;

крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кричащий

Том: 16, старонка: 148.

img/16/16-148_0697_Кричащий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

крыклі́вы

1. в разн. знач. крикли́вый;

~вае дзіця́ — крикли́вый ребёнок;

к. го́лас — крикли́вый го́лос;

2. перен. (претенциозный) крича́щий, крикли́вый;

к. ўбор — крича́щий (крикли́вый) наря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ярча́йший превосх. ст.

1. найярчэ́йшы; найзырчэ́йшы; найяскра́вейшы; см. я́ркий;

2. (чрезвычайно, чересчур яркий) надзвы́чай (зана́дта) я́ркі; (кричащий) крыклі́вы; кі́дкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)