краі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. краі́на краі́ны
Р. краі́ны краі́н
Д. краі́не краі́нам
В. краі́ну краі́ны
Т. краі́най
краі́наю		 краі́намі
М. краі́не краі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

краі́на, -ы, мн. -ы, краі́н, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.).

Горная к.

Цёплыя краіны.

2. Дзяржава.

Родная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краі́на ж.

1. (государство) страна́;

2. ме́стность; край м., страна́;

го́рная к. — го́рная страна́ (ме́стность);

цёплыя краі́ны — тёплые края́ (стра́ны)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краі́на, ‑ы, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.). Горкая краіна. Цёплыя краіны. Азёрная краіна. □ Я моцна-моцна звязан з вамі, Малюнкі роднае краіны! Колас.

2. Дзяржава. Сацыялістычныя краіны. Капіталістычныя краіны. □ Краіна родная, Савецкая краіна, Табе я ў песнях сэрца аддаю. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краі́на ж Land n -es, Länder;

міралю́бная краі́на fríedliebendes Land;

краі́ны, які́я атрыма́лі незале́жнасць únabhängig gewórdene Länder;

краі́ны, што ста́лі на шлях развіцця́ Entwícklungsländer pl;

краі́на-член (якой-н арганізацыі) Mítgliedsland n;

краі́ны-ўдзе́льніцы Téilnehmerländer pl;

ро́дная краі́на Héimatland n, Héimat f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Краі́на ’мясцовасць, тэрыторыя’ (ТСБМ, Шат., Яшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. край 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

краі́на

1. Радзіма, месца, дзе чалавек нарадзіўся і жыве (Кам.).

2. Дзяржава, вобласць (Нас.).

3. Край, ускраіна (Крыч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

краіна, край, зямля; старана, старонка (паэт.) / цёплая, куды ляцяць за зіму птушкі: вырай

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

«Савецкая краіна»

т. 14, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГО́РНАЯ КРАІ́НА,

вялізны ўчастак зямной паверхні з рэзкімі ваганнямі вышынь, значна (на сотні, тысячы метраў) падняты над навакольнымі раўнінамі. Фарміруецца звычайна ў выніку адзінага этапу тэктанічнага развіцця, якое суправаджаецца перавагай узыходных рухаў. Часам выцягнута на некалькі тысяч км, складаецца з шэрагу ланцугоў і хрыбтоў, падзеленых міжгорнымі ўпадзінамі і рачнымі далінамі. Гл. таксама Горная сістэма.

т. 5, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)