кра́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кра́н кра́ны
Р. кра́на кра́наў
Д. кра́ну кра́нам
В. кра́н кра́ны
Т. кра́нам кра́намі
М. кра́не кра́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кран², -а, мн. -ы, -аў, м.

Механізм для пад’ёму і перамяшчэння грузаў.

Вежавы к.

Пад’ёмны к.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кран¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне ў выглядзе трубкі для выпускання вадкасці або газу з рэзервуара або трубаправода.

Уключыць к. з гарачай вадой.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае і кра́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кран I м. (водопроводный и т.п.) кран

кран II м. (подъёмный механизм) кран

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кран​II (подъёмный механизм) кран, род. кра́на м.;

подъёмный кран пад’ёмны кран.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кран​I (водопроводный и т. п.) кран, род. кра́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кран ​1, ‑а, м.

1. Прыстасаванне ў рэзервуарах для выпускання з іх вадкасцей або газаў у форме трубкі і вертыкальна ўстаўленай у яе металічнай рухомай пробкі з адтулінай. Водаправодны кран.

2. Прыстасаванне асобай канструкцыі для перакрыцця трубаправода.

[Гал. kraan.]

кран ​2, ‑а, м.

Механізм для захопу, пад’ёму і перамяшчэння грузаў. Пад’ёмны кран. Вежавы кран. Маставы кран.

[Ням. Kran.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кран

т. 8, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кран​I м Hahn m -(e)s, Hähne;

вадаправо́дны кран Wásserhahn m;

кран гарэ́лкі Brénnerhahn m;

запо́рны кран Ábsperrhahn m;

спускны́ [зліўны] кран Áblasshahn m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кран​II м тэх (пад’ёмны) Kran m -(e)s, -e і Kräne, Hébekran m;

перасо́ўны кран fáhrbarer Kran; Fáhrkran m;

пагру́зачны кран Verládekran m;

ве́жавы кран Túrmkran m;

паваро́тны кран Dréhkran m;

самахо́дны кран Fáhrzeugkran m, Kran mit éigenem Fáhrantrieb

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)