коше́ль м.
1. обл. (плетёная сумка) кашэ́ль, -шаля́ м., кашо́лка, -кі ж.;
2. (большой кошелёк) прост. кашэ́ль, -шаля́ м.;
3. рыб. буч, род. бу́ча м., жак, род. жака́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кошель
Том: 16, старонка: 69.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
кашэ́ль (род. кашаля́) м. корзи́на ж., коше́ль;
◊ пле́сці кашалі́ з ла́пцямі — нести́ чушь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кашо́лка ’плецены выраб з лучыны, лазы і пад. для захоўвання і пераноскі чаго-н.’ (ТСБМ, БРС, Касп.). Параўн. рус. дыял. кошо́лка. Паводле Фасмера, 2, 360, звязана з рус. коше́ль, кошеле́к, укр. коші́ль, серб.-харв. ко́шље ’агароджа’, славен. košulja ’кашолка’, польск. koszałka і далей, з рус. кош ’плеценая кашолка’, укр. кіш, бел. кош ’скрыня ў млыне’, балг. кош ’вялікая кашолка’, чэш. koš, польск. kosz, ст.-слав. кошь і г. д., прасл. *košь < *kosio‑, роднаснае з лац. qualum ’плеценая кашолка’ (*quaslo‑). Гл. Бернекер. 1, 586 і далей; Траўтман, 119. Параўн. яшчэ кашэ́ль (гл.). Гл. яшчэ грунтоўныя меркаванні Трубачова, Эт. сл., 11, 187–189.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)