Ко́сткі Напе́рскага паўста́нне 1651

т. 8, с. 432

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́стка ко́сткі
Р. ко́сткі ко́стак
Д. ко́стцы ко́сткам
В. ко́стку ко́сткі
Т. ко́сткай
ко́сткаю		 ко́сткамі
М. ко́стцы ко́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паабгрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Абгрызці з усіх бакоў што-н. або абгрызці ўсё, многае.

П. косткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і косць (у 1 знач.).

Сабака грыз костку.

2. Тое, што і косць (у 5 знач.).

Панскай косткі чалавек.

◊

Як костка ў горле (разм.) — пра таго (тое), што вельмі перашкаджае каму-н., даймае каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Патрабя́скі ’косткі з якіх абрэзана мяса’ (бар., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі лексем: польск. podroby ’вантробы’, бел. вантробы і польск. drobiazgi ’дробязі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ivory tower

ве́жа з слано́вае ко́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ivory black

фа́рба з па́ленае слано́вае ко́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паабгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абгрызці што‑н. з усіх бакоў; абгрызці ўсё, многае. Паабгрызаць косткі. □ Дома ў нас панадзіўся [козлік] у каморку, па крупы.. А то хлеб знойдзе, усе боханы паабгрызае. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ivory

[ˈaɪvəri]

1.

n., pl. -ries

1) слано́вая ко́стка

2) крэ́мава-бе́лы ко́лер

2.

adj.

1) з слано́вае ко́сткі

2) крэ́мава-бе́лы, ко́леру слано́вае ко́сткі

•

- ivories

- ivory black

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

псеўдаартро́з

(ад псеўда- + гр. arthron = сустаў)

рухомае з’яднанне частак паталагічна змененай трубчастай косткі, якое ўтварылася на месцы пералому; несапраўдны сустаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)