Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
корч, карча́, мн. карчы́, карчо́ў, м.
1. Пень, вывернуты з зямлі з карэннем.
Сабраць карчы ў кучы.
2. Куст бульбы, цыбулі, вывернуты з зямлі (разм.).
Выкапаць два карчы бульбы.
|| памянш.ко́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
корч (род. карча́) м.
1. пень (с корнями);
2. (в воде) коря́га ж.;
3. (картофеля, луку и т.п.) куст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
корч, карча, м.
1. Пень, вывернуты з зямлі з карэннем. Дзе-нідзе тырчэлі вялізныя карчы-вываратні, падобныя да невядомых звяроў.Бядуля.// Паліва, нарыхтаванае з такіх пнёў. У падпаветцы не было парадку, валяліся карчы, якіх жаночыя рукі не маглі рассекчы.Гурскі.Ярка на камінку Смольны корч палае.Колас.
2.Абл. Куст бульбы, цыбулі, вывернуты з зямлі. А бульбоўнік сплёўся густа, Што ні корч — то бульбы кош.Бялевіч.Каля лямпы стаяла на сподку соль і ляжаў недаедзены корч цыбулі.Чорны.
3.узнач.прысл.карчо́м. Скурчыўшыся, сагнуўшыся. Цела Сашкі было скурчана. Смерць і мароз скруцілі яго ногі і рукі так моцна, што давялося пахаваць яго карчом.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
корчм
1. (пень) Báumstumpf m -(e)s, -stümpfe;
2.абл (кустбульбы, цыбулі) Strauch m -es, Sträucher
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Корч ’пень, вывернуты з зямлі з карэннем’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Сержп. Ск., Жыв. сл., Яруш., Нар. лекс., Сцяшк., КЭС, лаг., З нар. сл., Яшк.). Укр.корч, рус.корч ’тс’, серб.-харв.кр̑ч ’выкарчаванае месца’, славен.kȓč ’тс’, польск.karcz, чэш.krč, славац.krč ’тс’. На аснове гэтых паралелей можна рэканструяваць прасл.kъrčь. Далейшыя адпаведнікі вельмі ненадзейныя (параўн. Слаўскі, 2, 73).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
корч
1. Пень ад спіленага ці зламанага дрэва, куста (БРС).
2. Новая зямля на месцы раскарчаванага лесу (Нясв., Слаўг., Шчуч.).
□ ур. Корч (1759) каля с. Азяраны Рагач. (ІЮМ, XXX, ч. 1, № 21, стар. 102), ур. Карчы́ (поле) каля в. Шаламы Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
каржа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Сукаваты ствол дрэва; корч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
Вывернуты з зямлі корч.
Выцяў нагу аб к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камі́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Выемка ў печы, дзе раскладалі агонь для асвятлення хаты.
На камінку гарэў смольны корч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)