ко́рушка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рушка ко́рушкі
Р. ко́рушкі ко́рушак
Д. ко́рушцы ко́рушкам
В. ко́рушку ко́рушак
Т. ко́рушкай
ко́рушкаю		 ко́рушкамі
М. ко́рушцы ко́рушках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́рушка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Невялікая марская прамысловая рыба атрада селядцовападобных.

|| прым. ко́рушкавы, -ая, -ае.

Сямейства корушкавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рушка ж., зоол. ко́рюшка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рушка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялікая прамысловая рыба атрада селядцовападобных, якая водзіцца пераважна ў басейнах Паўночнага Ледавітага і ў паўночнай частцы Атлантычнага і Ціхага акіянаў.

[Ад фінск. kuore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рушка

т. 8, с. 423

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́рушка ж разм заал гл сняток, стынка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ко́рушка ’невялікая прамысловая рыба атрада селядцовападобных’ (ТСБМ). Ад фін. kuore (там жа, 2, 715). Запазычанне з фінскай мовы праз рускую (Шанскі, 2, 8, 342).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́рюшка зоол. ко́рушка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stint

m -s, -e ко́рушка (рыба)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АЗЁРНЫЯ РЫ́БЫ,

рыбы, характэрныя толькі для іхтыяфауны азёраў. На Беларусі да азёрных абарыгенных відаў належаць рапушка, корушка, гальян азёрны, да акліматызаваных — сіг чудскі, умоўна пелядзь, сомік амерыканскі. Большасць мае прамысл. значэнне.

т. 1, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)