Алатрыяморфныя крышталаграфічныя контуры 5/46

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нтур

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нтур ко́нтуры
Р. ко́нтуру ко́нтураў
Д. ко́нтуру ко́нтурам
В. ко́нтур ко́нтуры
Т. ко́нтурам ко́нтурамі
М. ко́нтуры ко́нтурах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

проясни́ть сов. праясні́ць;

проясни́ть ко́нтуры на рису́нке праясні́ць ко́нтуры на малю́нку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтур, ‑у, м.

Абрыс, лінія, якая ачэрчвае форму прадмета. Контуры гор вырысоўваліся на гарызонце. Начарціць контуры цела. □ Доўгія стракатыя цені трацілі свае контуры, мякчэлі, расплываліся і знікалі. Дуброўскі.

[Фр. contour.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стушава́цца сов., прям., перен. стушева́ться;

ко́нтуры малю́нка ~ва́ліся — ко́нтуры рису́нка стушева́лись;

с. на экза́менах — стушева́ться на экза́менах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́від, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Вобраз каго-, чаго-н., што бачыцца ва ўяўленні.

Начныя прывіды.

2. Ледзь акрэсленыя рысы чаго-н.; контуры.

Аддаленыя прывіды зарыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

процара́пать сов., в разн. знач. прадра́ць, мног. папрадзіра́ць, прадра́паць;

процара́пать ко́нтуры рису́нка на пласти́нке для клише́ прадра́паць ко́нтуры рысу́нка на пласці́нцы для клішэ́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нтур

(фр. contour)

знешні абрыс чаго-н. (напр. контуры дрэў, к. рукі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЕЛА́ТРЫКС

(γ Арыёна),

зорка 2-й зорнай велічыні ў контуры сузор’я Арыёна.

т. 3, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стушава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць стушаваным, пры дапамозе тушоўкі зрабіць пераход ад цёмнага да светлага (спец.).

Контуры малюнка стушаваліся.

2. перан. Сумецца, збянтэжыцца.

С. на экзаменах.

|| незак. стушо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца і тушава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)