ко́мін

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́мін ко́міны
каміны́
Р. ко́міна ко́мінаў
каміно́ў
Д. ко́міну ко́мінам
каміна́м
В. ко́мін ко́міны
каміны́
Т. ко́мінам ко́мінамі
каміна́мі
М. ко́міне ко́мінах
каміна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́мін, -а, мн. ко́міны, -аў і каміны́, каміно́ў, м.

Труба для адводу дыму з печы.

|| прым. ко́мінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́мін м. труба́ ж. (дымова́я); дымохо́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́мін, ‑а; мн. ко́міны, ‑аў і каміны́, ‑о́ў; м.

Труба для адводу дыму з печы. Над комінам школы ўзнімаўся ў хмарнае асенняе неба празрысты дымок. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мін м Schórnstein m -(e)s, -e; Schlot m -(e)s, -e і Schlöte (фабрычная труба)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́мін

(польск. komin < с.-в.-ням. kámin, ад лац. caminus < гр. kaminos)

труба для адводу дыму з печы; дымаход.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́мін ’труба для адводу дыму з печы’ (ТСБМ, Нас., Шат., КЭС, лаг., Сл. паўн.-зах., ТС, Хар., Сержп. Пр., Бір., Бяльк., Сержп. Грам., Сцяшк., П. С.). Укр. комин ’тс’. Запазычанне з польск. komin ’тс’ (Слаўскі, 2, 385; Булыка, Запазыч., 165).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

комін, труба; дымар (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дымово́й дымавы́;

дымова́я труба́ ко́мін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́чной пячны́;

печна́я труба ко́мін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)