кліе́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык.

Надзейны к. фірмы.

2. Асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад.

К. банка.

|| ж. кліе́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кліе́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кліе́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кліе́нт кліе́нты
Р. кліе́нта кліе́нтаў
Д. кліе́нту кліе́нтам
В. кліе́нта кліе́нтаў
Т. кліе́нтам кліе́нтамі
М. кліе́нце кліе́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кліе́нт м. клие́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кліе́нт

т. 8, с. 336

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кліе́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Непаўнапраўны грамадзянін у Старажытным Рыме, які залежаў у прававых адносінах ад свайго апекуна.

2. Той, хто карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад. Я ўпадобіўся адвакату, якому кліенты дапаручаюць свае кроўныя інтарэсы на судзе. Бядуля.

3. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык. Задаволіць попыт кліентаў.

[Лац. cliens, clientis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліе́нт м Kúnde m -n, -n; Kli¦ént m -n, -n (у адваката);

пастая́нны кліе́нт Stámmkunde m;

абслуго́ўванне кліе́нтаў Service [´sø:vıs] m -, Kúndendienst m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кліе́нт

(лац. cliens, -ntis)

1) асоба ў Стараж. Рыме, якая знаходзілася пад апякунствам патрона​2 1 і выконвала ў яго карысць розныя павіннасці;

2) асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса і г.д.;

3) пастаянны наведвальнік, пакупнік, заказчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кліе́нт ’той, хто карыстаецца паслугамі каго-небудзь’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Klient (Шанскі, 2, 8, 155).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кліе́нт

(лац. cliens, -ntis)

1) пастаянны наведвальнік, пакупнік, заказчык;

2) асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса і г. д.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кліе́нт-ме́неджар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кліе́нт-ме́неджар кліе́нт-ме́неджары
Р. кліе́нт-ме́неджара кліе́нт-ме́неджараў
Д. кліе́нт-ме́неджару кліе́нт-ме́неджарам
В. кліе́нт-ме́неджара кліе́нт-ме́неджараў
Т. кліе́нт-ме́неджарам кліе́нт-ме́неджарамі
М. кліе́нт-ме́неджару кліе́нт-ме́неджарах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)