кля́кса, -ы, мн. -ы, клякс і -аў, м.

Чарнільная пляма.

Пасадзіў кляксу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́кса

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кля́кса кля́ксы
Р. кля́ксы кля́ксаў
Д. кля́ксе кля́ксам
В. кля́ксу кля́ксы
Т. кля́ксай
кля́ксаю		 кля́ксамі
М. кля́ксе кля́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кля́кса ж. кля́кса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́кса кля́кса, -сы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́кса, ‑ы, ж.

Чарнільная пляма. Ручка ўпала на паперу, пасадзіўшы на ёй добрую кляксу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́кса ж Klecks m -es, -e;

уляпі́ць кля́ксу éinen Klecks máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кля́кса ’чарнільная пляма’ (ТСБМ). Запазычанне праз рус. клякса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кля́ксіна ’клякса’ (Нар. словатв.). Гл. клякса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляку́шка ’клякса’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клякса, кляксіна. У запазычаным клякса ‑са ўспрымаецца як суфікс (параўн. крыкса) (Сцяцко, Афікс. наз., 64–65). Таму не *кляксушка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kleks

м. клякса

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)