клю́нуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. клю́ну клю́нем
2-я ас. клю́неш клю́неце
3-я ас. клю́не клю́нуць
Прошлы час
м. клю́нуў клю́нулі
ж. клю́нула
н. клю́нула
Загадны лад
2-я ас. клю́нь клю́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час клю́нуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клю́нуць сов., однокр. клю́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клю́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да кляваць.

2. Выпіць гарэлкі, віна; напіцца да ап’янення. Швагер клюнуў, відаць, ніштавата. Здараецца гэта з ім рэдка. Брыль.

•••

Клюнуць носам — упасці наперад, ударыўшыся носам.

Курыцы недзе клюнуць — пра цеснату, адсутнасць свабоднага месца дзе‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клю́нуць 1 ’дзеўбануць’ (Др.-Падб.). Гл. кляваць.

Клю́нуць 2 ’выпіць гарэлкі, віна, напіцца да ап’янення’ (ТСБМ, Мат. Гом.). Гл. кляваць і клюкаць 2.

Клю́нуць 3 ’схапіць прынаду (пра рыбу)’ (ТСБМ). Гл. кляваць. Клюнуць на вудачку — ’паддацца на хітрасць’ (Юрч. Фраз. 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удзеўбану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. і аднакр.

Ударыць дзюбай, клюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клю́нуть сов., однокр.

1. (о птицах) дзеўбану́ць;

2. (о рыбе) клю́нуць, то́ркнуць; узя́цца;

3. перен. клю́нуць; см. клева́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удзяўбну́ць

‘клюнуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. удзяўбне́ удзяўбну́ць
Прошлы час
м. удзяўбну́ў удзяўбну́лі
ж. удзяўбну́ла
н. удзяўбну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час удзяўбну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удзеўбану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр., каго-што.

Ударыць дзюбай, клюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bait​1 [beɪt] n.

1. прына́да, жыве́ц

2. спаку́са, спакушэ́нне

♦

take/swallow the bait клю́нуць на што-н., спакусі́цца на што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кру́нуць 1 ’каркнуць’ (Нас.). Балтызм. Да літ. krunkti ’каркаць’.

◎ Кру́нуць 2 ’выпіць залпам’ (Нас.). Відаць, да клюнуць ’тс’. Гукапераймальнае. Параўн. глюкаць, клюкаць ’піць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)