клы́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Ісці марудна, накульгваючы, перавальваючыся з нагі на нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клы́паць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. клы́паю клы́паем
2-я ас. клы́паеш клы́паеце
3-я ас. клы́пае клы́паюць
Прошлы час
м. клы́паў клы́палі
ж. клы́пала
н. клы́пала
Дзеепрыслоўе
цяп. час клы́паючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клы́паць несов., разг. ковыля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Марудна ісці, накульгваючы, перавальваючыся з нагі на нагу. Назаўтра Ніна бачыла Петруся зноў на полі. Ён прыкметна накульгваў, але неяк клыпаў з сажнем. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клы́паць hnken vi, hmpeln vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Клы́паць ’марудна ісці, накульгваючы, перавальваючыся з нагі на нагу’ (ТСБМ, Нас., Мат. Гом., ТС, Др.-Падб., Нік. Посл., Сцяшк., Бір., Юрч., КЭС, лаг.). Лічыцца балтызмам. Рус. клыпаць ’тс’. Параўн. літ. klỹpti ’кульгаць’ (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 54 з літаратурай). Але, як адзначыў Трубачоў (Эт. сл., 10, 81–82), наяўнасць серб.-харв. кли̏пати(се) ’цяжка ісці, калываючыся ад стомы’, якое можна разглядаць як адпаведнік бел. клыпаць, укр. клипати, пярэчыць версіі аб балтыйскім паходжанні апошніх слоў і робіць верагоднай гіпотэзу аб прасл. klypati, якое адпавядае літ. klū́poti ’стаяць на каленях’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клы́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Марудна ісці; клыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

totter [ˈtɒtə] v. хіста́цца; ківа́цца; клы́паць;

tottering steps няпэ́ўныя кро́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

клы́гаць гл клыпаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Марудна ісці; клыпаць. Маўчыць Аўген, маўчыць Марына, А конік клыгае ступой. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)