Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кле́шчы, -аў.
1. Металічныя шчыпцы.
Кавальскія к.
2. Драўляная частка хамута, якая складаецца з дзвюх кляшчын.
3. У ваеннай справе — акружэнне ворага з двух бакоў.
Узяць у к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кле́шчы, -чаў ед.нет
1. (кузнечные щипцы) кле́щи́;
2. (у хомута) клещи́;
3.воен. клещи́;
браць у к. — брать в клещи́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кле́шчы, ‑аў; адз.няма.
1. Металічны інструмент у выглядзе шчыпцоў для заходу і трымання гарачага металу. Кавальскія клешчы.
2. Драўляная частка хамута, якая складаецца з дзвюх кляшчын. Запрагаў сам гаспадар. Залуцкі ажно залюбаваўся, як Хрупак спрытна закладаў у гужы дугу і пасля адным махам зацягнуў супоню, упёршыся каленам у клешчы.Чыгрынаў.
3. У ваеннай справе — акружэнне ворага з двух бакоў. Раздзяліў [Сцяпан] атрад на дзве групы — адну паслаў налева ў абход Глушца, а сам з групай пайшоў направа, каб такім абходным манеўрам мястэчка ўзяць у клешчы.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кле́шчымнтэх Zánge f -, -n; гл абцугі
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кле́шчы1 ’шчыпцы для захопу і трымання гарачага металу, абцугі’ (ТСБМ, Бяльк., Мат. Гом., З нар. сл., КЭС, лаг., Жыв. сл., Нар. словатв., Яруш.). Укр.кліщі, рус.клещи ’тс’, балг.клещи, макед.клешти, серб.-харв.кле́шти, славен.kléšče ’тс’, польск.kleszcze, чэш.kleště, славац.kliešte, в.-луж.kléšče, палаб.kleštă ’тс’. Прасл.klešči вытворнае ад klěskati (гукапераймальнае) (Махэк, Slavia, 28, 2, 268; Махэк₂, 255) або да klěščiti ’сціскаць’ (Слаўскі, 2, 212). Гэтыя версіі ў аднолькавай меры ненадзейныя (параўн. Трубачоў, Эт. сл., 10, 21–22).
Кле́шчы2 ’драўляная частка хамута’ (ТСБМ, Мат. Гом., Бяльк., Касп., Маш., Маслен., КЭС, лаг., Сержп. Грам.). Гл. клешчы1.
Кле́шчы3 ’ўключыны’ (Мат. Маг.). Гл. клешчы1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хамуці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.
Мяккі лямцавы валік, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб не націралі шыю каню.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клю́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.
Канечная частка ножкі рака і ракападобных, якая нагадвае клешчы.
|| прым.клю́шневы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
tongs[tʌŋz]n.pl. абцугі́, кле́шчы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)