кларне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Драўляны духавы музычны інструмент у выглядзе трубкі з клапанамі і невялікім раструбам на другім канцы.

|| прым. кларне́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кларне́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кларне́т кларне́ты
Р. кларне́та кларне́таў
Д. кларне́ту кларне́там
В. кларне́т кларне́ты
Т. кларне́там кларне́тамі
М. кларне́це кларне́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кларне́т м., муз. кларне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кларне́т муз. кларне́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кларне́т, ‑а, М ‑неце, м.

Драўляны духавы музычны інструмент, які мае форму цыліндрычнай трубкі з клапанамі і з невялікім раструбам на канцы.

[Фр. clarinette ад лац. clarus — ясны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кларнет 1/432; 4/72; 6/9; 7/310

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кларне́т

т. 8, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кларне́т м. муз. Klarinétte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кларне́т

(фр. clarinette, ад іт. clarinetto)

драўляны духавы язычковы музычны інструмент, які мае форму трубкі з клапанамі і раструбам на канцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бас-кларне́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бас-кларне́т бас-кларне́ты
Р. бас-кларне́та бас-кларне́таў
Д. бас-кларне́ту бас-кларне́там
В. бас-кларне́т бас-кларне́ты
Т. бас-кларне́там бас-кларне́тамі
М. бас-кларне́це бас-кларне́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)