кларне́т, ‑а, М ‑неце, м.

Драўляны духавы музычны інструмент, які мае форму цыліндрычнай трубкі з клапанамі і з невялікім раструбам на канцы.

[Фр. clarinette ад лац. clarus — ясны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)