клавіяту́ра, -ы, ж.

1. Сістэма клавішаў.

К. раяля.

2. Прыстасаванне, якое дазваляе ўводзіць інфармацыю ў камп’ютар.

Камп’ютарная к.

|| прым. клавіяту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клавіяту́ра ж. клавиату́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

клавіяту́ра, ‑ы, ж.

1. Увесь рад клавішаў у клавішных музычных інструментах.

2. Сукупнасць клавішаў якога‑н. механізма. Клавіятура лічыльнай машыны.

[Ад лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клавіяту́ра ж Klaviatúr [-v-] f -, -en (на муз інструментах); Tastatúr f -, -en (на друкавальнай машынцы, кампутары і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

клавіяту́ра

(ням. Klaviatur, ад лац. clavis = ключ)

сістэма клавішаў у музычных інструментах або якіх-н. механізмах (напр. к. аргана, к. пішучай машынкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клавиату́ра клавіяту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

keyboard [ˈki:bɔ:d] n.

1. клавіяту́ра

2. кно́пачны нумаранабіра́льнік (у камп’ютары)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

klawiatura

ж. клавіятура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tastatúr

f -, -en клавіяту́ра, кла́вішы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

піяні́на, нескл., н.

Від фартэпіяна, які мае форму высокай плоскай скрыні з вертыкальна нацягнутымі струнамі, з выступаючай наперадзе часткай, дзе размешчана клавіятура. Павел сеў за піяніна. Прабег пальцамі па клавішах. Мелодыя паплыла па пакоі. Шыцік.

[Іт. pianino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)