кента́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі: істота з тулавам каня, галавой і грудзьмі чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кента́ўр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кента́ўр кента́ўры
Р. кента́ўра кента́ўраў
Д. кента́ўру кента́ўрам
В. кента́ўра кента́ўраў
Т. кента́ўрам кента́ўрамі
М. кента́ўры кента́ўрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кента́ўр м. кента́вр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кента́ўр, ‑а, м.

У старажытнагрэчаскай міфалогіі — істота з конскім тулавам і чалавечым торсам.

[Грэч. kentauros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кента́ўр

т. 8, с. 231

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кента́ўр м міфал Zentáur m -en, -en, Kentáur m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кента́ўр

(гр. kentauros)

міфічная істота з конскім тулавам і чалавечымі галавой і торсам у старажытнагрэчаскай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кента́вр миф. кента́ўр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

centaur [ˈsentɜ:(r)] n. myth. кента́ўр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цэнта́ўр, ‑а, м.

Уст. Тое, што і кентаўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)