ке́ліх, -а, мн. -і, -аў, м.

Пасудзіна для віна ў выглядзе вялікай, звычайна высокай чаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

келіх, ✂, м.

Тое, што і бакал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ке́ліх м. бока́л, ча́ша ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ке́ліх, ‑а, м.

Вялікая, звычайна высокая чарка. П’ю за першага сына Келіх поўны, як вока. Бялевіч.

[Ням. Kelch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ліх м Wéinglas n -es, -gläser; Séktglas n, Kélchglas n (для шампанскага); Römer m -s, - (з каляровага шкла);

◊ падыма́ць ке́ліх (за каго-н) das Glas auf j-s Wohl erhében*; auf j-s Wohl trínken*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ке́ліх ’вялікая, звычайна высокая чарка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Нас., Касп., Гарб., Гарэц.). Ст.-бел. келихъ (з 1677 г.) < польск. kielich (Булыка, Запазыч., 153) < с.-в.-ням. kelch ’тс’ (Кюнэ, Poln., 64).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

goblet [ˈgɒblət] n. ке́ліх, бака́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wine glass [ˈwaɪnglɑ:s] n. ча́рка; ке́ліх, фужэ́р; бака́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кілі́х ’кілішак’ (Нар. словатв.). Гл. келіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schooner [ˈsku:nə] n.

1. шху́на

2. фужэ́р для шэ́ры-брэ́ндзі; AmE вялі́кі піўны́ ке́ліх

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)