квакта́нне гл. квахтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квакта́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. квакта́нне
Р. квакта́ння
Д. квакта́нню
В. квакта́нне
Т. квакта́ннем
М. квакта́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квакта́нне ср., см. квахта́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квакта́нне і квахта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. квактаць, квахтаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З усіх бакоў чуцён быў мышыны піск, квактанне жаб, шапаценне. Мурашка. Падыходзячы да сасняку, мы пачулі квахтанне глушцоў, пачулі, як яны пералятаюць з месца на месца — верныя адзнакі такавішча. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квакта́нне ’жаб’я ікра’ (Гарэц.). Гл. квоканне, квок, квыкавінне, квакаць, квакша. Улічваючы сінонімы квоканне і квок, квактанне праз кантамінацыю з квактаць < *квокат узыходзіць да кваканне < квакаць. Параўн. жабурынне (да жаба). Формы на ‑анне адлюстроўваюць катэгорыю рэчыўнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квахта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кво́хча; квахчы́ і квакта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кво́кча; квакчы́; незак.

Пра курэй і самак некаторых птушак: ствараць кароткія, адрывістыя гукі.

|| наз. квахта́нне, -я, н. і квакта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квахта́нне,

гл. квактанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кво́канне ’жабурынне’ (Нар. лекс.). Гл. квок, квактанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Квыкаві́нне ’жабурынне’ (Бяльк.). Гл. квок, квоканне, квактанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квок ’жабурынне’ (Нас., Гарэц.). Гл. квокаць і квактанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)