квадра́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. квадра́т квадра́ты
Р. квадра́та квадра́таў
Д. квадра́ту квадра́там
В. квадра́т квадра́ты
Т. квадра́там квадра́тамі
М. квадра́це квадра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квадра́т в разн. знач. квадра́т, -та м.;

возво́дить в квадра́т узво́дзіць у квадра́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квадра́т м., в разн. знач. квадра́т;

○ узве́сці ў к. — возвести́ в квадра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квадра́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік. // Пра ўсё, што мае такую форму. [Любка] сядзела і абыякава ўглядалася ў шэры квадрат акна, за якім было пуста і глуха. Лынькоў. А навокал — шырокімі палатнінамі паслалася калгаснае поле, парэзанае на роўныя квадраты сеткай палявых дарог. Зарэцкі.

2. Здабытак ад памнажэння якога‑н. ліку на самога сябе. Квадрат ліку 5 раўняецца 25.

•••

Узвесці ў квадрат гл. узвесці.

[Ад лац. quadratus — чатырохвугольны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Квадра́т»,

мастацкае аб’яднанне .

т. 8, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

квадра́т,

прамавугольнік з роўнымі старанамі.

т. 8, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

квадра́т м Quadrát n -(e)s, -e;

матэм узве́сці ў квадра́т quadríeren vt, in die zwéite Poténz [ins Quadrát] erhében* vt;

у квадра́це hoch zweiквадра́тн|ы quadrátisch;

квадра́т ко́рань матэм Quadrátwurzel -, -n;

квадра́тая ме́ра Flächenmaß n -es, -e;

квадра́тыя ду́жкі éckige Klámmern pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Квадра́т ’роўнастаронні прамавугольнік’ (ТСБМ). Ст.-бел. квадратъ ’квадрат’ (з 1599 г.). Запазычанне з ням. Quadrat < лац. quadratum ’тс’ (Булыка, Запазыч., 144).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квадра́т

(ням. Quadrat, ад лац. quadratus = чатырохвугольны)

1) роўнастаронні прамавугольнік, а таксама ўсё, што мае такую форму;

2) здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)