като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. като́лік като́лікі
Р. като́ліка като́лікаў
Д. като́ліку като́лікам
В. като́ліка като́лікаў
Т. като́лікам като́лікамі
М. като́ліку като́ліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

като́лік м., рел. като́лик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

като́лік, -а, мн. -і, -аў, і каталі́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто прыняў каталіцтва і прытрымліваецца ўсіх абрадаў каталіцкай царквы.

|| ж. каталі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

като́лік м. Katholík m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

като́лік

(лац. catholicus, ад гр. katholikos = усеагульны, галоўны)

той, хто прыняў каталіцызм і прытрымліваецца абрадаў каталіцкай царквы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Като́лік. Параўн. рус. като́лик, укр. като́лик. У помніках ст.-бел. мовы католикъ ’католік’ адзначаецца з канца XVI ст. Паводле Булыкі, Запазыч., 143, яно папала ў ст.-бел. мову непасрэдна з польск. (параўн. польск. katolik ’тс’); польск. слова запазычана (таксама ў XVI ст.) з царкоўнага лац. catholicus ’католік’ (а гэта апошняе з грэч. καθολικός ’агульны’. З лац. мовы непасрэдна запазычаны і ням. Katholik, франц. catholique ’тс’. Гл. Слаўскі, 2, 102–103. Паводле Слаўскага, там жа, з польск. мовы непасрэдна ўзяты (акрамя бел.) таксама рус. като́лик, укр. като́лик. Гл. яшчэ Фасмер, 2, 210; падрабязна Шанскі, 2, К, 96–96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

като́лік, ‑а і каталі́к, ‑а, м.

Той, хто прыняў каталіцтва і прытрымліваецца ўсіх абрадаў каталіцкай царквы. Католікаў у Марока мала, і касцёл з яго цудоўнай акустыкай амаль заўсёды пустуе. В. Вольскі.

[Ад грэч. katholikós — усеагульны, галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́ка-като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грэ́ка-като́лік грэ́ка-като́лікі
Р. грэ́ка-като́ліка грэ́ка-като́лікаў
Д. грэ́ка-като́ліку грэ́ка-като́лікам
В. грэ́ка-като́ліка грэ́ка-като́лікаў
Т. грэ́ка-като́лікам грэ́ка-като́лікамі
М. грэ́ка-като́ліку грэ́ка-като́ліках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́ма-като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́ма-като́лік ры́ма-като́лікі
Р. ры́ма-като́ліка ры́ма-като́лікаў
Д. ры́ма-като́ліку ры́ма-като́лікам
В. ры́ма-като́ліка ры́ма-като́лікаў
Т. ры́ма-като́лікам ры́ма-като́лікамі
М. ры́ма-като́ліку ры́ма-като́ліках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каталі́к гл. католік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)