карэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік выдавецтва, газеты або друкарні, які чытае і правіць карэктуру.

|| прым. карэ́ктарскі, -ая, -ае.

Нарада карэктарскай (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэ́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карэ́ктар карэ́ктары
Р. карэ́ктара карэ́ктараў
Д. карэ́ктару карэ́ктарам
В. карэ́ктара карэ́ктараў
Т. карэ́ктарам карэ́ктарамі
М. карэ́ктару карэ́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карэ́ктар м. корре́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карэ́ктар, ‑а, м.

Работнік друкарні або выдавецтва, які займаецца чытаннем і праўкай карэктуры.

[Ад лац. corrector — праўшчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́ктар м. палігр. Korréktor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карэ́ктар

(лац. corrector = папраўшчык)

работнік выдавецтва, які займаецца чытаннем і праўкай карэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акта́н-карэ́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акта́н-карэ́ктар акта́н-карэ́ктары
Р. акта́н-карэ́ктару акта́н-карэ́ктараў
Д. акта́н-карэ́ктару акта́н-карэ́ктарам
В. акта́н-карэ́ктар акта́н-карэ́ктары
Т. акта́н-карэ́ктарам акта́н-карэ́ктарамі
М. акта́н-карэ́ктары акта́н-карэ́ктарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

корре́ктор типогр. карэ́ктар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

proofreader [ˈpru:fri:də] n. карэ́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Korréktor

m -s, -tóren карэ́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)