карту́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карту́шка карту́шкі
Р. карту́шкі карту́шак
Д. карту́шцы карту́шкам
В. карту́шку карту́шкі
Т. карту́шкай
карту́шкаю		 карту́шкамі
М. карту́шцы карту́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

карту́шка ж. карту́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карту́шка спец. карту́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Частка компаса — папяровы, алюмініевы або іншы кружок, на які наносяцца дзяленні на градусы і румбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карту́шка ж (компаса) Róse f -, -n, Wíndrose f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Wíndrose

f -, -n

1) карту́шка (компаса)

2) метэар. ро́за вятро́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Róse

f -, -n

1) ру́жа;

sie blüht wie éine ~ яна́ цвіце́, як ру́жа;

únter der ~ тае́мна, сакрэ́тна

2) карту́шка (компаса)

3) ру́жа (вятроў)

4) мед. ро́жа

◊ er ist nicht auf ~n gebéttet яму́ жыве́цца нялёгка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)