карнава́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Гулянне-маскарад з песнямі, танцамі [першапачаткова вясенняе — у Італіі].

Навагодні к.

|| прым. карнава́льны, -ая, -ае.

Карнавальнае шэсце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карнава́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карнава́л карнава́лы
Р. карнава́лу карнава́лаў
Д. карнава́лу карнава́лам
В. карнава́л карнава́лы
Т. карнава́лам карнава́ламі
М. карнава́ле карнава́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карнава́л, -лу м. карнава́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карнава́л карнава́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Карнавал 5/447

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

карнава́л, ‑а, м.

1. Народнае гулянне-маскарад з танцамі, выступленнямі самадзейнасці, гульнямі, звычайна пад адкрытым небам. Навагодні карнавал.

2. Вясенняе народнае свята ў Італіі, якое суправаджаецца вулічнымі шэсцямі, маскарадам (адпавядае масленіцы).

[Іт. carnevale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карнава́л

т. 8, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карнава́л м.

1. Kárneval [-vɑl] m -s, -e і -s; Fásching m -s, -e і -s;

2. маст. Vólksfest mit Maskeráde, Tänzen und Spíelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карнава́л

(фр. carnaval, ад іт. camevale)

масавае народнае гулянне з вулічнымі шэсцямі, тэатралізаванымі гульнямі, танцамі, маскарадамі (напр. навагодні к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Карнава́л (ТСБМ) ’перыяд часу ад каляд да масленіцы (Сцяшк.). Запазычанне з франц. carnaval, якое ў сваю чаргу з італ. carnevale (з лац. carnem levare ’выдаляць, пазбаўляцца мяса’). Параўн. польск. mięsopust ’пост’ (Брукнер, 220; Слаўскі, 2, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)