ка́рлік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́рлік ка́рлікі
Р. ка́рліка ка́рлікаў
Д. ка́рліку ка́рлікам
В. ка́рліка ка́рлікаў
Т. ка́рлікам ка́рлікамі
М. ка́рліку ка́рліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́рлік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек вельмі малога росту.

2. Пра рэч, прадмет і інш. вельмі малога памеру.

Сасна-к.

Дзяржава-к.

|| прым. ка́рлікавы, -ая, -ае.

Карлікавыя дрэвы.

Карлікавае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рлік м., в разн. знач. ка́рлик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́рлік, ‑а, м.

Чалавек ненармальна малога росту. // Пра рэч, прадмет вельмі малога памеру. Дрэва-карлік. Дзяржава-карлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рлік м Zwerg m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́рлік

(польск. karlik, ад ням. Kerl = хлопец)

чалавек ненармальна малога росту;

2) перан. што-н. вельмі малога памеру (напр. дрэва-к ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АРО́Л-КА́РЛІК

(Hieraaetus pennatus),

птушка сямейства ястрабіных атр. сокалападобных. Пашыраны ў Паўд. Еўропе, Пярэдняй і Сярэдняй Азіі, Паўн.-Зах. Афрыцы. На Беларусі сустракаецца рэдка ў паўд. раёнах, занесены ў Чырв. кнігу.

Невялікі даўгахвосты арол, даўж. 46—60 см, масай 500—900 г. Размах крылаў каля 1,2 м. Апярэнне зверху бурае, знізу белаватае з вузкімі цёмнымі стракацінамі Прылятае ў красавіку. Гнёзды на галінах дубоў і елак на выш. 8—22 м. Нясе 1—3 яйцы. Корміцца дробнымі птушкамі і грызунамі. Здабычу высочвае ў палёце або падпільноўвае ў засадзе.

т. 1, с. 501

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́рлик ка́рлік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pygmy​1 [ˈpɪgmi] n. пігме́й; ка́рлік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гном, -а, мн. -ы, -аў, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі: барадаты карлік, які ахоўвае падземныя скарбы.

|| памянш. гно́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)