каралява́ць
‘жыць у раскошы’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
каралю́ю |
каралю́ем |
| 2-я ас. |
каралю́еш |
каралю́еце |
| 3-я ас. |
каралю́е |
каралю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
каралява́ў |
каралява́лі |
| ж. |
каралява́ла |
| н. |
каралява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
каралю́й |
каралю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
каралю́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
królować
królowa|ć
незак.
1. цараваць; караляваць;
Jagiello ~ł Polakom — Ягайла быў польскім каралём;
2. панаваць, першынстваваць;
3. пераважаць, панаваць, узвышацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
panować
panowa|ć
незак.
1. панаваць; валодаць;
~ć nad sobą — валодаць сабой;
~ło przekonanie, że ... — пераважала меркаванне, што ...;
2. караляваць, цараваць; валадарыць (пра манарха);
3. лютаваць (пра хваробу);
4. панаваць; узвышацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)