panować

panowa|ć

незак.

1. панаваць; валодаць;

~ć nad sobą — валодаць сабой;

~ło przekonanie, że ... — пераважала меркаванне, што ...;

2. караляваць, цараваць; валадарыць (пра манарха);

3. лютаваць (пра хваробу);

4. панаваць; узвышацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)