капітуля́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капітуля́цыя |
капітуля́цыі |
| Р. |
капітуля́цыі |
капітуля́цый |
| Д. |
капітуля́цыі |
капітуля́цыям |
| В. |
капітуля́цыю |
капітуля́цыі |
| Т. |
капітуля́цыяй капітуля́цыяю |
капітуля́цыямі |
| М. |
капітуля́цыі |
капітуля́цыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капітуля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах.
Безагаворачная к.
2. перан. Адступленне ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
капітуля́цыя ж., в разн. знач. капитуля́ция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капітуля́цыя, ‑і, ж.
1. Спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах. Безагаворачная капітуляцыя. Капітуляцыя фашысцкай Германіі.
2. перан. Адступленне ад сваіх пазіцый, прызнанне свайго бяссілля ў чым‑н.
3. У міжнародным праве — дагавор з пераможаным праціўнікам аб умовах спынення ваенных дзеянняў. Падпісаць капітуляцыю.
[Лац. capitulatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
капітуля́цыя ж. вайск. Kapitulatión f -, -en; Übergabe f -, -n (горада)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
капітуля́цыя
(н.-лац. capitulatio)
1) спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах;
2) перан. адмаўленне ад працягу барацьбы, ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н. (к. перад цяжкасцямі);
3) нераўнапраўны дагавор, на аснове якога іншаземцам прадастаўляецца даецца рад прывілегій у параўнанні з карэнным насельніцтвам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
капітуля́цыя
(с.-лац. capitulatio)
1) спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах;;
2) перан. адказ ад працягу барацьбы, ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н. (напр. к. перад цяжкасцямі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
капітуляцыя, здача
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)