капітуля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капітуля́цыя капітуля́цыі
Р. капітуля́цыі капітуля́цый
Д. капітуля́цыі капітуля́цыям
В. капітуля́цыю капітуля́цыі
Т. капітуля́цыяй
капітуля́цыяю		 капітуля́цыямі
М. капітуля́цыі капітуля́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капітуля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах.

Безагаворачная к.

2. перан. Адступленне ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капітуля́цыя ж., в разн. знач. капитуля́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капітуля́цыя, ‑і, ж.

1. Спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах. Безагаворачная капітуляцыя. Капітуляцыя фашысцкай Германіі.

2. перан. Адступленне ад сваіх пазіцый, прызнанне свайго бяссілля ў чым‑н.

3. У міжнародным праве — дагавор з пераможаным праціўнікам аб умовах спынення ваенных дзеянняў. Падпісаць капітуляцыю.

[Лац. capitulatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капітуляцыя, здача

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

безагаво́рачны, -ая, -ае.

Не абмежаваны ніякімі ўмовамі; безумоўны.

Безагаворачная капітуляцыя.

|| наз. безагаво́рачнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капитуля́ция капітуля́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безагаво́рачны, ‑ая, ‑ае.

Не абмежаваны ніякімі ўмовамі, безумоўны, беспярэчны. Безагаворачная капітуляцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)