Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
капіта́нм., в разн. знач. капита́н;
к. медыцы́нскай слу́жбы — капита́н медици́нской слу́жбы;
к. да́льняга пла́вання — капита́н да́льнего пла́вания;
к. футбо́льнай кама́нды — капита́н футбо́льной кома́нды;
○ к. 3‑га ра́нгу — капита́н 3‑го ра́нга;
к. 2‑га ра́нгу — капита́н 2‑го ра́нга;
к. 1‑га ра́нгу — капита́н 1‑го ра́нга
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капіта́н, ‑а, м.
1. Афіцэрскае званне, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне. [Васіль] прайшоў праз усю вайну. Вырас, да капітана, камандзіра роты.Шамякін.
2. Начальнік, камандзір судна. Капітан карабля. □ — Вось падыходзіць да мяне капітан і пытае: «Як вы думаеце, дарагі Тапурыя, не будзе непагоды сёння на моры?»Самуйлёнак.
3. Кіраўнік спартыўнай каманды. Капітан футбольнай каманды.
•••
Капітан-лейтэнант — афіцэрскае званне ў ваенна-марскім флоце, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 3‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітан-лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 2‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 3‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 1‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 2‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
[Фр. capitaine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
капіта́нм
1.марск Kapitän m -s, -e;
капіта́н-лейтэна́нт Kapitän-Léutnant m -(e)s, -e і -s;
капіта́н пе́ршага ра́нгу Kapitän zur See;
капіта́н друго́га ра́нгу Fregáttenkapitän m;
капіта́н трэ́цяга ра́нгу Korvéttenka pi tän [-´vɛtən-] m -e;
2.вайск Háuptmann m -(e)s, -leute;
3.спарт Mánnschaftskapitän m, Kapitän m, Spíelführer m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
капіта́н
(с.-лац. capitaneus, іт. capitano)
1) самае высокае званне малодшага афіцэра;
2) камандзір судна;
3) кіраўнік спартыўнай каманды (напр. к. футбольнай каманды).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Капіта́н ’афіцэрскае званне’, ’асоба, якая мае гэта званне’, ’камандзір судна’, ’кіраўнік спартыўнай каманды’, ст.-бел.капитанъ (пач. XVII ст.). Запазычана са ст.-польск.kapitan (Булыка, Запаз., 138), якое з с.-дац.capitāneus ’галоўны’ < caput ’галава’.