Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капялю́ш, капелюша́, мн. капелюшы́, капелюшо́ў, м.
Галаўны мужчынскі ўбор з палямі, жаночы — розных фасонаў.
Саламяны к.
|| памянш.капялю́шык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым.капялю́шны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
капялю́ш, -пелюша́м. шля́па ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капялю́ш, капелюша, м.
Галаўны ўбор, мужчынскі — з палямі, жаночы — розных фасонаў. Саламяны капялюш. □ Прытрымліваючы капронавы капялюш, палі якога намоклі і абвіслі, Максім Сцяпанавіч сігаў вялізнымі крокамі.Карпаў.Каля століка пасажыра прайшла кабета ў чорным капелюшы.Бядуля.
[Лац. capellus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Капялюш 2/263, 412
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
капялю́шм. Hut m -(e)s, Hüte;
мя́ккі капялю́ш Schlápphut m;
надзе́ць капялю́ш den Hut áufsetzen;
зняць капялю́ш den Hut ábnehmen*;
нацягну́ць капялю́ш на во́чы den Hut ins Gesícht zíehen*;
чалаве́к у капелюшы́ der Mann mit dem Hut (auf dem Kopf)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
капялю́ш
(польск. kapelusz, ад с.-лац. cappellus)
галаўны ўбор з палямі і высокім верхам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Капялю́ш ’від галаўнога ўбору з палямі’ (ТСБМ, Шат., Бяльк.), з польск.kapelusz, якое з с.-лац.capellus ’тс’ (гл. капялюх).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
капялюш; брыль (абл.) / з круглым верхам: кацялок / цыліндрычны, з вузкімі палямі: цыліндр
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)