Verbum

анлайнавы слоўнік

кантэ́кст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кантэ́кст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Закончаны ўрывак тэксту, які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзіць.

Слова выяўляе значэнне ў кантэксце.

|| прым. кантэкстуа́льны, -ая, -ае (спец.) і кантэ́кставы, -ая, -ае.

Кантэкстуальнае значэнне слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантэ́кст, -ту м. конте́кст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кантэ́кст, ‑у, М ‑сце, м.

Закончаны ўрывак пісьмовай мовы (тэксту), які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзяць.

[Ад лац. contextus — цесная сувязь, злучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантэ́кст м Kontéxt m -es, -e, (Téxt)zusámmenhang m -(e)s, -hänge;

вы́рваць з кантэ́ксту aus dem Zusámmenhang réißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кантэ́кст

(лац. contextus = злучэнне, сувязь)

закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту, якая дазваляе ўдакладніць значэнне кожнага слова, што ў яго ўваходзіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кантэ́кст

(лац. contextus = злучэнне, сувязь)

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

context [ˈkɒntekst] n.

1. кантэ́кст

2. сітуа́цыя; су́вязь; фон, абста́віны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

context

[ˈkɑ:ntekst]

кантэ́кст -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kontekst, ~u

м. кантэкст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)