канста́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канста́нтны канста́нтная канста́нтнае канста́нтныя
Р. канста́нтнага канста́нтнай
канста́нтнае		 канста́нтнага канста́нтных
Д. канста́нтнаму канста́нтнай канста́нтнаму канста́нтным
В. канста́нтны (неадуш.)
канста́нтнага (адуш.)		 канста́нтную канста́нтнае канста́нтныя (неадуш.)
канста́нтных (адуш.)
Т. канста́нтным канста́нтнай
канста́нтнаю		 канста́нтным канста́нтнымі
М. канста́нтным канста́нтнай канста́нтным канста́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канста́нтны спец. конста́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канста́нтны, ‑ая, ‑ае.

Пастаянны, нязменны, устойлівы. Канстантныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канста́нтны konstánt, unveränderlich, beständig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канста́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Пастаянная велічыня.

|| прым. канста́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канста́нтны

(лац. constans, -ntis)

пастаянны, нязменны, устойлівы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

конста́нтный спец. канста́нтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

konstánt

a канста́нтны, пастая́нны, нязме́нны

~es Kapitál — эк. пастая́нны капіта́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канста́нтнасць

(ад канстантны)

псіх. адноснае пастаянства ўспрымальных характарыстык аб’екта (яго велічыні, формы, колеру) пры параўнальна шырокім дыяпазоне змены ўмоў успрымання (аддаленасці, ракурсу, асветленасці і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)