канапля́нік, -а і -у, м.

1. -у, зб. Сцёблы канопляў без насення, канапляная салома.

2. -а, мн. -і, -аў. Участак зямлі, засеяны каноплямі.

Крайнюю паласу агарода займаў к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канапля́нік

‘участак зямлі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канапля́нік канапля́нікі
Р. канапля́ніка канапля́нікаў
Д. канапля́ніку канапля́нікам
В. канапля́нік канапля́нікі
Т. канапля́нікам канапля́нікамі
М. канапля́ніку канапля́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канапля́нік

‘верабей’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канапля́нік канапля́нікі
Р. канапля́ніка канапля́нікаў
Д. канапля́ніку канапля́нікам
В. канапля́ніка канапля́нікаў
Т. канапля́нікам канапля́нікамі
М. канапля́ніку канапля́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канапля́нік м., собир. сте́бли конопли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канапля́нік, ‑а, м.

1. Участак зямлі, засеяны каноплямі. Непадалёк ад сядзібы канчалася паласа канапляніку. Галавач.

2. Абл. Верабей. Пырхаюць чародкі канаплянікаў. Сачанка. Мікола маўчаў, паглядаючы, як за акном на плоце падскоквалі нахохленыя ў прадчуванні зімы канаплянікі. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапля́нік м.

1. (дзялянка зямлі) Hánf¦acker m -s, -äcker;

2. заал. Hänfling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Канапля́нік ’верабей, Passer domesticus’ (ТСБМ, Янк. I; Сержп. Грам.; дзятл., Сцяшк. Сл.; Мат. Гом.; жлоб., Жыв. сл.); петрык. канаплю́к, ’тс’, петрык., калінк. канапля́нка, параўн. конопля́нка ’тс’ (Мат. Гом.), ’жулан, Lanius cristatus’ (Інстр. II). Рус. конопля́ник, перм., вяц. конопля́ничек, кур. конопля́тничек ’верабей’. Да канапля́ны < каноплі (гл.). Птушка названа паводле яе звычаю аббіваць (аб’ядаць) пасевы спелых канапель і проса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канаплянік А. І. 8/143

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Канаплянік У. М. 2/549, 554

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

конопля́ник м. канапля́нік, -ку м.; (место, бывшее под коноплёю) канапля́нішча, -шча ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)