канані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канані́чны канані́чная канані́чнае канані́чныя
Р. канані́чнага канані́чнай
канані́чнае		 канані́чнага канані́чных
Д. канані́чнаму канані́чнай канані́чнаму канані́чным
В. канані́чны (неадуш.)
канані́чнага (адуш.)		 канані́чную канані́чнае канані́чныя (неадуш.)
канані́чных (адуш.)
Т. канані́чным канані́чнай
канані́чнаю		 канані́чным канані́чнымі
М. канані́чным канані́чнай канані́чным канані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канані́чны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае канону.

2. Прызнаны царквой у якасці Свяшчэннага Пісання.

Кананічныя кнігі.

3. Прыняты за ўзор, цвёрда ўстаноўлены.

Кананічныя тэксты.

|| наз. канані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канані́чны канони́ческий, канони́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца канонам (у 1 знач.). Кананічнае права ў праваслаўнай царкве.

2. Прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання; які ўваходзіць у склад канона (у 3 знач.). Кананічныя кнігі.

3. Кніжн. Цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор. Кананічныя рысы характару рэвалюцыянера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канані́чны

(лац. canonicus, ад гр. kanon = норма, правіла)

1) які з’яўляецца канонам; прызнаны царквой у якасці свяшчэннага пісання;

2) перан. цвёрда ўстаноўлены, прыняты за ўзор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канони́чный канані́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канони́ческий церк., перен. канані́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

canonical

[kəˈnɑ:nɪkəl]

adj.

1) канані́чны

2) зацьве́рджаны, прыня́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kanoniczny

kanoniczn|y

кананічны;

prawo ~e — кананічнае права

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

text [tekst] n.

1. тэкст; рэда́кцыя;

a revised text вы́праўлены, адрэдагава́ны тэкст;

text linguis tics ling. лінгві́стыка тэ́ксту

2. арыгіна́л, аўтэ́нтык; аўтэнты́чны тэкст;

restore the text of “Beowulf” аднаві́ць тэкст «Беаву́льфа»

3. relig. тэкст, уры́вак; цыта́та з Бі́бліі;

the received text канані́чны тэкст Ева́нгелля

4. падру́чнік, навуча́льны дапамо́жнік;

elementary texts on linguistics падру́чнікі па ўво́дзінах у мовазна́ўства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)