камлы́га, -і, ДМ -лы́зе, мн. -і, -лы́г, ж.
Вялікі абломак якой-н. цвёрдай масы.
К. зямлі.
|| прым. камлы́гавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камлы́га
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
камлы́га |
камлы́гі |
| Р. |
камлы́гі |
камлы́г |
| Д. |
камлы́зе |
камлы́гам |
| В. |
камлы́гу |
камлы́гі |
| Т. |
камлы́гай
камлы́гаю |
камлы́гамі |
| М. |
камлы́зе |
камлы́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камлы́га, ‑і, ДМ ‑лызе, ж.
Вялікі бясформенны кусок, абломак якой‑н. цвёрдай масы. Раскідаючы ў бакі камлыгі сплюшчанай дарожкай зямлі,.. паволі паўзлі танкі. Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камлы́га ж Brócken m -s, -; Klúmpen m -s, -; Schólle f -, -n (плоская)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Камлы́га ’вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдай масы, ком, глыба зямлі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Др.-Падб., Яшк.), зборн. камлы́жжа ’камякі мёрзлай зямлі’ (Яўс.; бялын., Янк. I; Нас.), камлы́жына ’сухі ком зямлі на раллі, не разбіты бараной’ (Мядзв.), камлы́шка ’тс’ (Бяльк.), камлы́жыць ’рабіць шар з чаго-небудзь мяккага’ (Нас.). Утворана, відавочна, ад камлаты (гл. камель 2) пры дапамозе экспрэсіўнага суфікса ‑ыга (як касты́га < касцяны гузік; Сцяцко, Афікс. наз., 182).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
камлы́га Кавалак сухой зямлі ці дзірвана (БРС). Тое ж камя́к, камок (Зах. Бел. Др.-Падб., Лёзн., Слаўг.), камлы́жка (Крыч., Слаўг.) камлы́жжа (Бял. Матэр., Слаўг.), камлы́жына (Бял. Матэр., Слаўг., Тал. Мядзв.), камлю́га, каму́х, камя́га, каму́шша, камя́чы́шча, камя́к, камя́жжа, камя́жы́шча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
камлы́жына, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і камлыга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камлы́жына ж., разг., см. камлы́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глы́ба камлы́га, -гі ж.; глы́ба, -бы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)