каме́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каме́чу каме́чым
2-я ас. каме́чыш каме́чыце
3-я ас. каме́чыць каме́чаць
Прошлы час
м. каме́чыў каме́чылі
ж. каме́чыла
н. каме́чыла
Загадны лад
2-я ас. каме́ч каме́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каме́чачы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каме́чыць,

гл. камячыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́чыць гл камячыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Каме́чыць ’мяць, комкаць’ (Некр.), камя́чыць ’тс’ (ТСБМ, Бяльк.). Утворана ад камя́к, якое з ком (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць і каме́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

1. Рабіць камякі, ляпіць што‑н. з чаго‑н. мяккага, рыхлага. Камячыць шарыкі з паперы. □ Іван сядзеў на ложку, камечыў у зубах папяросу. Грахоўскі.

2. Сціскаць у камяк, мяць (звычайна пры хваляванні, перажыванні). Коля сядзеў, вінавата, нізка апусціўшы галаву, і камячыў шапку. Карпюк. // Націскаючы на што‑н., рабіць няроўным, мятым. Камячыць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камячы́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. камячу́ каме́чым
2-я ас. каме́чыш каме́чыце
3-я ас. каме́чыць каме́чаць
Прошлы час
м. камячы́ў камячы́лі
ж. камячы́ла
н. камячы́ла
Загадны лад
2-я ас. камячы́ камячы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час каме́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злі́плы, ‑ая, ‑ае.

Які зліпся, склеіўся, утварыўся ў выніку зліпання, склейвання чаго‑н. Яна глядзіць журботнымі вачамі, Мой чуб камечыць зліплы на ілбе. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамта́ць (камячыць, камечыць) (zer)kníttern vt, (zer)knüllen vt; (zer)knáutschen vt (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wrinkle​2 [ˈrɪŋkl] v.

1. мо́ршчыць; мо́ршчыцца;

wrinkle one’s nose мо́ршчыць нос

2. мяць; мя́цца; каме́чыць; каме́чыцца;

wrinkle a skirt памя́ць спадні́цу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crumple [ˈkrʌmpl] v.

1. мяць, камячы́ць, каме́чыць;

crumple one’s clothes пакамячы́ць адзе́нне

2. мя́цца, камячы́цца; каме́чыцца;

This cloth crumples easily. Гэтая тканіна лёгка камечыцца.

3. звалі́цца, упа́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)