кальча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кальча́к
Р. кальчака́
Д. кальчаку́
В. кальча́к
Т. кальчако́м
М. кальчаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кальча́к, -а́, м. (спец.).

Група галін, лістоў, кветак, якія растуць на сцябле на адной вышыні.

|| прым. кальча́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кальча́к, -ка́ м., бот. муто́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кальча́к, ‑а, м.

Некалькі галін, лістоў, кветак, якія растуць на сцябле на адной вышыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальчак

т. 7, с. 494

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

муто́вка ж.

1. калато́ўка, -кі ж.;

2. бот. кальча́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)