калыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. калыха́нне
Р. калыха́ння
Д. калыха́нню
В. калыха́нне
Т. калыха́ннем
М. калыха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калыха́нне ср. кача́ние, колыха́ние; колеба́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калыхаць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. калыхацца. Прывычнае вока ўлавіла лёгкае калыханне рэдкага ценю. Гартны. Прапусціў ён [Ігнась] міма сябе роту вайсковых, прасачыў за калыханнем іх вастраверхіх шапак. Чорны. На сонныя шэпты, на траў калыханне Наладжваць ліру яшчэ не пара! Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калыха́нне н. Scháukeln n -a, -; Wíegen n -s; Schwíngung f -, -en (маятніка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калыха́ць, -лышу́, -лы́шаш, -лы́ша; -лышы́; незак.

1. каго-што. Злёгку мерна рухаць зверху ўніз ці з боку ў бок; гайдаць, хістаць.

Вецер калыхаў галінку.

Вагон калыхала (безас.) на паваротах.

2. каго (што). Гайдаючы калыску, спяваючы калыханку, усыпляць (дзіця).

К. дзіця.

3. чым. Рабіць чым-н. павольныя, мерныя рухі.

К. нагой.

|| аднакр. калыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. калыха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колыха́ние калыха́нне, -ння ср., гайда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

falowanie

н. хваляванне; калыханне;

falowanie cen — ваганне цэн

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sway​1 [sweɪ] n.

1. калыха́нне, гайда́нне

2. уплы́ў;

hold sway (over smb./smth.) fml or dated мець найбо́льшую сі́лу над кім-н./чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Geflátter

n -s пы́рханне (птушак)

das ~ der Fáhnen — калыха́нне сцяго́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бранль

(фр. branle = калыханне)

старафранцузскі народны танец, які выконваўся ў павольным тэмпе; папярэднік пазнейшай бальнай формы танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)