Кале

т. 7, с. 457

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Па-де-Кале́ Па-дэ-Кале́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па-дэ-Кале́ нескл м Pas de Calais [pɑ də kɑ´lɛ] m -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ла ка́лы
Р. ка́лы ка́лаў
Д. ка́ле ка́лам
В. ка́лу ка́лы
Т. ка́лай
ка́лаю		 ка́ламі
М. ка́ле ка́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ка́л
Р. ка́лу
Д. ка́лу
В. ка́л
Т. ка́лам
М. ка́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́л калы́
Р. кала́ кало́ў
Д. калу́ кала́м
В. ко́л калы́
Т. кало́м кала́мі
М. кале́ кала́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скато́л, ‑у, м.

Спец. Прадукт гніення бялкоў, які знаходзіцца ў кале і падае яму характэрны пах.

[Ад грэч. skatós — кал, бруд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Calais

[kæˈleɪ]

г. Кале́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Cieśnina Kaletańska

Па-дэ-Кале

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Dover, Strait of

[,streɪtəvˈdoʊvər]

прато́ка Па-дэ-Кале́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)