скатол, ‑у, м.
Спец. Прадукт гніення бялкоў, які знаходзіцца ў кале і падае яму характэрны пах.
[Ад грэч. skatós — кал, бруд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)