кала́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кала́чнік |
кала́чнікі |
| Р. |
кала́чніка |
кала́чнікаў |
| Д. |
кала́чніку |
кала́чнікам |
| В. |
кала́чніка |
кала́чнікаў |
| Т. |
кала́чнікам |
кала́чнікамі |
| М. |
кала́чніку |
кала́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кала́чнік м. (к кала́ч I) кала́чник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
кала́чник кала́чнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)